Nazwa forum

Pzkpfw X "Adler"

Podstawowym pojazdem pancernym w armii III Rzeszy od 1954 roku pozostaje Pzkpfw X „Adler”. Zamówienie na nowy czołg średni zostało złożone przez RLM już na początku 1952 roku w odpowiedzi na powstałego w Nowej Ameryce M7 „General Finn”, który deklasował poprzednio używane Pzkpfw VII „Panther II” w sile uzbrojenia i grubości pancerza. W odpowiedzi na wymagania niemieckiego sztabu firma MAN oraz  Ferry Porshe stworzyli prototypy, które wkrótce stanęły do walki na poligonie w Munsterze. Oba pojazdy trapiły liczne problemy związane z krótkim czasem realizacji projektu. Jednak z trudnej rywalizacji zwyciesko wyszło dziecko syna Ferdynanda Porshe. Wkrótce potem rozpoczęto seryjną produkcję czołgu, który do 1956 zastąpił we wszystkich dywizjach Panterę II. W porównaniu do poprzednich konstrukcji rzuca się w oczy nowatorski kształt wieży oraz bardzo mocno pochylony przedni pancerz. Zastosowano pojedyncze rzędy kół nośnych co zwiększyło niezawodność trakcji, wadą tego rozwiązania jest to, że czołg gorzej radzi sobie w grząskim terenie. Stalowa bestia posiada potężne uzbrojenie. Główne działo to stupięcio milimetrowy KwK 48 o dobrej przebijalności pancerza oraz wielkiej sile rażenia. Gruby pancerz przedni jest w stanie przetrwać trafienie z „Steel Bustera” najpopularniejszej ręcznej wyrzutni rakietowej stosowanej przez wojska Nowej Ameryki. Seryjnie zastosowano również urządzenia noktowizyjne oraz pełną stabilizację armaty. Pozwala to na walkę nawet w środku nocy przy pełnej szybkości. Tysiąc konny silnik Maybacha generuje moc wystarczającą do rozpędzenia Adlera do prędkości 50km/h. Nic dziwnego, że ta żelazna puszka jest postrachem dla wrogich czołgistów i partyzantów. Wrażliwymi punktami są jak w każdym czołgu boki pojazdu oraz słaby pancerz tylny. Przeciw pociskami wyrzutni ręcznych chronią jednak montowane w każdym egzemplarzu stalowe fartuchu „Schurzen”. Ponadto inżynierowie Porshe, aby zwiększyć ilość przewożonej amunicji, umieścili ją nie tylko w kadłubie, ale także z tyłu wieży. Celne trafienie ze „Steel Bustera” w to miejsce potrafi spowodować eksplozję pocisków i oderwanie wieży od czołgu. Nie trzeba dodawać, że załoga ma nikłe szanse wyjść z tego cało.

Masa: 60ton

Wymiary:
długość: 7,54m (bez lufy) / 8,92 (z lufą)
wysokość: 3,6m
szerokość 3,95m (bez fartuchów) / 4,05m (z fartuchami)

Osiągi:
silnik benzynowy Maybach HL 250 P36 o mocy 1000koni mechanicznych
zapas paliwa: 800l
prędkość maksymalna: 50km/h na drodze / 25km/h w terenie
zasięg: 100km
pokonywanie brodów: 1,5m

Pancerz:
110mm - przód kadłuba
160mm - przód wieży
50mm + 5mm (fartuchy Schurzen) – burty
60mm – boki wieży
35mm – tył wieży
20mm – tył kadłuba
20mm – dach


Uzbrojenie:
Armata gwintowana kal. 105mm KwK 48/L55 o zapasie amunicji 40sztuk
2x karabin maszynowy kal. 7,92  MG52 o zapasie amunicji 2500sztuk każdy

Specjalne:
Celownik na podczerwień Sparber FG2500 pozwalający prowadzić walkę w nocy na dystansie do 1000 metrów
Armata stabilizowana we wszystkich płaszczyznach dająca możliwość strzelania nawet przy pełnej prędkości
Dwa celowniki Carla Zeissa (przybliżenia 5x i 10x)

Pzkpfw XI "Lowe"

Fabryka Henschel-Werke od początku wojny miała duży wpływ na konstrukcje niemieckiej broni pancernej. To w tych zakładach powstał najsłynniejszy z pojazdów Wehrmachtu – Pzkpfw VI Tiger. W 1950 roku zakład w odpowiedzi na zamówienie OKW podjął się zadania stworzenia ciężkiego czołgu przełamania. Główne założenia były proste i streszczały się do czterech słów gruby pancerz i wielka armata. Inżynierowie Henschla bardzo skrupulatnie wywiązali się z powierzonego im zadania. W marcu 1951 roku ukończono pierwszy prototyp olbrzymiego Lwa. Jedynie zupełnie nieudana Mysz mogła równać się wielkością z Pzkpfw XI., jednak jej masa bojowa przekraczająca sto pięćdziesiąt ton okazała się zbyt wielka, by pojazd można było sensownie zastosować w walce. Co prawda ponad stu tonowy Lew nie okazał się na poligonie demonem szybkości, jednak uznano jego osiągi za wystarczające. Zastrzeżenia urzędników OKW budziły przede wszystkim słaba zwrotność, a także duże przeciążenie elementów zawieszenia. W ciągu roku prowadzono dalsze udoskonalenia, zamontowano również zaprojektowaną specjalnie dla tego modelu przez Rheinmetall armatę KwK 40 L/45. To właśnie przez to monstrum kalibru 150mm czołg zyskał tak złą sławę wśród wrogów. Strzelające ważącym 48kg kowadłem działo ma piekielną siłę rażenia. Przebija pancerz każdego czołgu Nowej Ameryki i komunistów na dystansie 3km. Prawdziwą potęgę głównej broni ilustruje jednak fakt, że celne trafienie w wieżę M7 „General Finn”, słynącego z dobrej jakości przednich płyt pancernych, potrafi oderwać całą wieżę czołgu wraz z jej mocowaniem. Pocisk burzący natomiast ma siłę zdolną zmieść bez większego wysiłku umocnienia polowe i wiejskie chałupki z powierzchni ziemi. Oczywiście tak potężna siła rażenia ma swoją cenę. Przez zastosowanie amunicji rozdzielnego ładowania znacznie spadła szybkostrzelność, poza tym zmusiło to konstruktorów do zwiększenia załogi do sześciu osób. Wielka masa działa sprawia także, że stabilizator armaty nie sprawuje się najlepiej w trudnym terenie. W dodatku jej długość znacznie utrudnia pokonywanie lasów, czy działania w terenie miejskim. Ucierpiał również czas pełnego obrotu wieży, który w Pzkpfw XI wynosi aż jedną minutę. W obecnie używanej wersji Ausf. C zastosowano wiele  usprawnień. Wprowadzono jako standard noktowizyjny celownik oraz sterowany z wnętrza czołgu karabin maszynowy MG 52 zamontowany na dachu wieży, którego obsługą zajmuje się pomocnik ładowniczego – szósty członek załogi. Jak każdy niemiecki czołg Lew posiada urządzenia filtrujące powietrze, co pozwala działać także na terenach skażonych. Do dziś wyprodukowano prawie 4.000 Pzkpfw XI, z czego około 1600 trafiło na front w Ameryce Północnej. Znajdują się one w batalionach czołgów ciężkich, które biorą udział we wszystkich najtrudniejszych bataliach, siejąc strach w szeregach piechociarzy Nowej Ameryki.

Masa: 105ton

Wymiary:
długość: 7,50m
wysokość: 3,75,m
szerokość 4m

Osiągi:
silnik benzynowy Maybach HL 250 P40 o mocy 1300koni mechanicznych
zapas paliwa: 1000l
prędkość maksymalna: 35km/h na drodze / 15km/h w terenie
zasięg: 70km
pokonywanie brodów: 1,5m

Pancerz:
140mm - przód kadłuba
200mm - przód wieży
70mm  – burty
75mm – boki wieży
35mm – tył wieży
20mm – tył kadłuba
20mm – dach


Uzbrojenie:
Armata gwintowana kal. 150mm KwK 40/L45 o zapasie amunicji 25sztuk
3x karabin maszynowy kal. 7,92  MG52 o zapasie amunicji 2500sztuk każdy

Specjalne:
Celownik na podczerwień Sparber FG2500 pozwalający prowadzić walkę w nocy na dystansie do 1000 metrów
Armata stabilizowana we wszystkich płaszczyznach
Dwa celowniki Carla Zeissa (przybliżenia 5x i 10x)